Vorige week werd ik  door dit filmpje helemaal enthousiast. Hoe fijn zouden deze kinderen zich voelen als ze de klas in komen? Hoe veilig zouden ze zich voelen bij een leerkracht die hen ziet. Tussen ‘zien’ en ‘zien’ zit naar mijn idee nog wel een groot verschil. Een kind kan door de ene leerkracht als ‘druk’ bestempeld worden, terwijl de ander denkt ‘die is fijn betrokken en enthousiast’. Het ligt eraan met welke bril de leerkracht naar het kind kijkt.

Toch moet je als leerkracht zorgen dat je het kind blijft zien; met de juiste bril blijven kijken. In een artikel op Wij-leren over pedagogische sensitiviteit gaf een leerkracht een mooi voorbeeld van lijntjes ‘warm houden’. Die lijntjes kunnen bestaan uit; een knipoog, een duim in de lucht, een compliment. Merk je als leerkracht dat een lijntje met een kind ‘onderkoeld’ raakt, dan moet je ervoor zorgen dat het lijntje weer warmer wordt. Dat is soms een ware ontdekkingstocht van wat werkt en wat niet. Als je als leerkracht ervoor zorgt dat de lijntjes warm blijven, is de kans volgens Stevens (2006) ook groter dat er minder gedragsproblemen zijn of minder ernstig. 

Wanneer kinderen zich gezien en veilig voelen, wordt de betrokkenheid van de kinderen tijdens de les groter en zullen zij zich meer competent voelen.

Een mooi voorbeeld had ik afgelopen week. In gesprekken met kinderen kwam duidelijk naar voren dat ze zich veilig voelen in de klas. Ja, het is soms onrustig, maar daar kunnen ze samen wel wat aan doen. Sámen? Ja samen! Ze benoemden zelf dat ze écht een groep zijn. Onafhankelijk van elkaar werd dit in alle groepjes naar voren gebracht. Prachtig! En pesten? Nee, ze zijn ervan overtuigd dat er niemand in de groep gepest wordt. Op mijn vraag: ‘Wat als dit wel zo zou zijn?’ Dan komen ze voor elkaar op en zorgen dat het stopt. En de juf? Ja die ziet alles?! Die weet precies wat wij wel en niet kunnen. Ze geeft veel complimenten en helpt ons. Voor mij was het duidelijk; deze leerkracht houdt duidelijk de lijntjes warm! En de kinderen? Die groeien, voelen zich veilig en competent. Want samenwerken kunnen ze als de beste! Ook met kinderen die, zoals ze zelf zeggen, nog niet zo goed kennen. Ze voelen zich veilig en gezien.

Overigens was het antwoord op mijn reactie ‘maar jullie zitten al vanaf groep 3 bij elkaar! Dan ken je elkaar toch wel?’ betoverend mooi. ‘Ja, we kennen elkaar wel, maar tussen kennen  en kénnen zit een verschil. We leren steeds meer over elkaar waar we goed in zijn en zo. En hoe we van elkaar kunnen leren’.  Complimenten aan deze leerkracht die dat bij deze 8e groepers voor elkaar krijgt!

Houd jij de lijntjes in jouw klas ook warm? En…. hoe doe je dat? Ik ben benieuwd! Je kunt jouw ideeën delen in het reactieveld.