Wat een prachtig weer is het toch! Ik hou er echt van: ’s ochtends een klein wereldje, langzaam trekt de mist weg en verschijnt een stralend zonnetje wat de bomen met de prachtige herfstkleuren nog extra doet schitteren. Gister vertrok ik ook in de mist en was het zelfs nog een beetje schemerig. Op de terugweg reed ik door de polder en wat was het prachtig. Van die flarden laaghangende mist waar de zon dan precies doorheen piept.
Zou er bijna even voor stil gaan staan en genieten van de omgeving. Maar ja, het is niet altíjd feest als ik op pad ben, ik moest door. En in de mist op een verlaten polderweg stil gaan staan, lijkt me ook niet echt een veilige optie.
Volgende week mag ik twee dagen naar het Noorden, heb voor het gemak maar een hotelletje geboekt, want anders is het bijna niet te doen. Dus op vrijdag terug. Ik hoop dan dat het net zo’n weer is als gisteren, want…. dan neem ik op de Veluwe even een andere route, waar ik wél stil kan gaan staan en kan genieten van de prachtige kleuren!
Wat dat betreft, ‘matcht’ het weer op dit moment niet altijd met wat ik in scholen hoor. Afgelopen week was ik op twee scholen waar de leerkrachten even zuchtend zeiden:
”Poeh, het is wel aan het stormen hoor. Ze zijn druk! Tijd voor herfstvakantie denk ik!’.
Het gekke is, dat nu ik voor mezelf werk, helemaal geen besef meer heb van vakanties. Ik werk namelijk gewoon door. Als het Noorden en Midden vakantie hebben kan ik in het Zuiden terecht en andersom. Best handig, die ‘vakantiespreiding’ zorgt voor ‘werkspreiding’.
Stormingsfase
En stormt het echt overal in scholen? Ik kreeg gisteren een mail van een leerkracht die vanaf het begin van het schooljaar een ‘moeilijke groep’ had overgedragen gekregen. Om vanaf dag 1 meteen goed te starten, heeft de school een Klasse(n)Kracht®-traject ingezet. In de eerste week hadden we meteen een observatie en een nabespreking gepland. Ze waren goed gestart! De intern begeleider zag een andere groep dan vorig schooljaar. Maar ja… het was de vierde dag, ze zaten in de Forming-Kat-Uit-De-Boom-Kijk-fase en het zou vast nog wel anders worden. Tijdens de nabespreking gaf de leerkracht aan wel het gevoel te hebben dat deze ontwikkeling zich door zou zetten en stelde voor om net voor de herfstvakantie onze tweede afspraak te plannen; deels door het vertrouwen wat hij had en deels ingegeven door het feit dat het na de Cito in groep 8 ook nog wel eens spannend wordt qua groepsdynamiek (de adjourningfase) en ze dan misschien wat extra hulp nodig hadden. De intern begeleider vond het wel spannend, maar stemde in. Wél spraken we af dat als het enigszins de andere kant op zou gaan, ze meteen contact op zouden nemen. Én ze zouden me op de hoogte houden.
Geen bericht is goed bericht
Nu weet ik van de vakanties vroeger, toen we nog niet met een mobiele telefoon waren uitgerust, mijn ouders altijd zeiden:
“Je hoeft niet steeds te bellen, geen bericht is goed bericht”.
Dat ik het überhaupt lastig vind om ‘uit contact te zijn’, speelt misschien wel mee. Maar ik kón het afgelopen week niet laten om toch even een mailtje te sturen om te informeren hoe het ging. En dus kreeg ik gisteren een mailtje terug en zat ik glunderend achter de computer.
Ze hadden een missie opgesteld en afspraken gemaakt. Het effect? Er is rust in de groep; de kinderen zijn gemotiveerd en werken hard. Maar…. de leerkracht is nog lang niet tevreden (met een knipoog), want de groep heeft eigenlijk een te grote behoefte aan kaders. Eigenlijk willen ze het liefst dat alles ingekaderd wordt en door de leerkracht bepaald. De leerkracht wil ze echter een stuk zelfverantwoordelijkheid geven en leren om slimme keuzes te maken, zodat ze er straks in het VO en hun verdere toekomst veel profijt van hebben.
Hij sluit de mail af met dat het een heerlijk groepje is. Kinderen zien dat het steeds beter gaat, zitten goed in hun vel, hebben plezier op school en zowel kinderen als ouders zijn positief. Het is fijn werken. En ik dacht: wauw!
Relatie
Wat sterk is van deze leerkracht, is dat hij bewust op zoek gaat naar wat de kinderen nog te leren hebben. Hij zou namelijk ook kunnen denken: het loopt lekker, er is geen gedoe, het is prima zo. Maar nee, hij zoekt eigenlijk bewust de grenzen op om kinderen te kunnen laten oefenen. Hij werkt aan een zinvolle relatie die de ontwikkeling van de kinderen ondersteunt. Van Loon (2016) noemt hier vijf bouwstenen voor:
1. Zien en acceptatie
2. Afstemmen en begrenzen
3. Zelfvertrouwen bevorderen
4. Onafhankelijkheid bevorderen
5. Eigenheid/creativiteit bevorderen
Bingo! Deze leerkracht heeft al deze bouwstenen ingezet!
Kwaliteiten
Wat ik ook nog wel een interessante vind, is om er door de bril van de Kernkwaliteiten naar te kijken. Het lijkt erop dat er van de Kwaliteit ‘volgzaam’ een teveel is in de groep. Dat herkende ik ook wel tijdens mijn observatie. De groep volgde precies wat de leerkracht zei en deed. Het ging mis op de momenten dat klasgenoten zich er even niet aan hielden, dan gingen ze zich met elkaar bemoeien en ontstond er gedoe. En dat was nogal eens een keertje. Vorig schooljaar werd dat als het grootste probleem gezien; het bemoeien waardoor er gedoe ontstond.
De Valkuil van volgzaamheid is een soort van onderdanigheid. Dus ook het niet opkomen voor je eigen ideeën of mening. Ook dat herkende ik tijdens de observatie. De leerkracht moest echt ‘trekken’ om de kinderen met hun eigen ideeën te laten komen. Antwoorden op vragen m.b.t. spelling kwamen snel, maar als het om een eigen idee of mening ging, bleef het akelig stil.
De Uitdaging van de groep ligt in het autonoom worden/ zijn. Zo gaaf om in de mail te lezen dat de leerkracht deze Uitdaging ook echt aan de groep geeft, door ze te leren slimme keuzes te maken en een stuk zelfverantwoordelijkheid te geven. Hij moet de groep daardoor meer loslaten en dat vinden de kinderen lastig, ze zijn gewend aan hun behoefte om kaders te hebben. Maar tóch gaat hij de Uitdaging met ze aan!
Het enige waar hij rekening mee moet houden, is wanneer de groep een teveel aan autonomie neemt, ze in hun Valkuil terecht komen: eigenzinnigheid. Maar ik denk dat hij daar niet zo bang voor hoeft te zijn, hij schrijft namelijk in de mail ook dat de groep het graag goed wil doen. Ze willen graag dat hun groepsmissie slaagt. Dus dát gaat zeker goedkomen!
Dus eigenlijk klopte het wel: geen bericht was goed bericht. Maar ik was toch erg blij dat ik even gemaild had.
En deze wil ik je ook niet onthouden. Op de vraag in de mail naar de leerkracht hoe het met de stormingsfase stond gaf hij als antwoord: ‘Ik heb het volgens mij goed in de hand en is de stormingsfase een briesjesfase’. Wat een prachtig woord! Briesjesfase! Ik ga ‘m onthouden.
Hoe is dat bij jou? Zit je met je groep in een stormingsfase of is het ook een briesjesfase?
←
→
