Afgelopen week wéér ‘live’ geweest. En wat een bijzondere dingen maak ik mee:
Een groep die in februari niet te hanteren leek. Dat ik na 10 minuten dacht; oh jee… mijn observatie duurt een uur, dus moet nog 50 minuten vol zien te houden. Een jongetje wat naar me toe kwam: “Vind je het hier ook zo’n herrie?” Waarna een meisje begint te ‘weerwolven’ en de hele groep vrolijk mee doet. Arme leerkracht! (ook wel arme ik ;-)) De groep was heel impulsief en dat wat in ze opkwam, dat lieten ze in hun gedrag zien. En dat wat de één deed, was een voorbeeld voor de ander. Het gedrag ging als een vuurtje door de groep. Op een enkeling na die zijn of haar best deed om stug door te werken; koptelefoon op en je proberen te concentreren. Het leek een onmogelijke opgave.
De leerkrachten gaven in de nabespreking ook aan dat het niet te doen was in de groep. Het was ook nog eens een combinatie groep. Dus als zij met de instructie van de ene groep bezig waren, en dus hun blik op de rechterhelft van de klas gericht hadden, was het aan de andere kant ‘bal’. En dat werkte ook andersom. Met als gevolg dat het constant onrustig was. Daarnaast; als de ene helft instructie kreeg en zag dat het aan de andere kant ‘bal’ was, was dat een aanleiding om het gedrag te gaan kopiëren. Vooral de jongere helft van de groep was er erg bevattelijk voor. Want tja, je wil toch graag bij de groep horen.
Samen met de leerkrachten ben ik gaan kijken wat er echt anders moest en anders kon. De leerkrachten wilden rust in de groep, normaal een instructie kunnen geven. Dat leek mij, ook gezien de opmerking van het jongetje, ook een wens van de kinderen.
We zijn aan de slag gegaan met letterlijk ‘zicht op de groep’ te krijgen; de regie nemen en houden. De groep hebben we door elkaar gezet; dus de twee leerjaren gemixt. Daarnaast zijn de leerkrachten samen met de kinderen aan de slag gegaan met een groepsmissie en zijn ze actief gaan werken aan de regels en afspraken. Door de kinderen te laten reflecteren op hun gedrag en goed gedrag te belonen, kregen zij steeds meer inzicht in eigen gedrag én het effect wat dat heeft op de andere kinderen en de leerkracht.
Helaas kwam snel daarna de Corona-crisis om de hoek en werd alles anders…..
Nu, juni 2020. Spannend. Ik mocht weer ‘live’. Wát en zou er überhaupt iets veranderd zijn? Hoe mooi: Er is een missie. De regels en afspraken zijn duidelijk. Er is rust! Kinderen werken door én met elkaar. De leerkracht staat stralend voor de groep én… er is contact en verbinding. Dankzij structuur en duidelijkheid en ondanks (of dankzij… even los van elkaar kan ook helpend werken) de Corona-crisis.
En datzelfde jongetje: “Hé juf, of nou ja, een soort van juf, ben je er weer? Kun je ons helpen met de kwasten?’
Contact & verbinding; heerlijk! Dat heb ik zo gemist!
