Gister aan het einde van de dag. PING!
‘ Nic you’ve got mail’.
Ik zag dat het van een leerkracht was van een groep waar ik sinds december bij betrokken ben als Gelicentieerd Specialist Klasse(n)Kracht®. Een traject waarbij we écht vanuit een diep dieptepunt moesten gaan werken. Het was echt een ‘hen tegen haar’; de groep had zich na de herfstvakantie zó tegen de leerkracht gekeerd, dat ze eigenlijk in de ogen van de groep écht niks goed kon doen. Kortom; een pittige klus voor de leerkracht, intern begeleider én ook voor mij. Na de lockdown hebben we de draad weer opgepakt en een slag gemaakt. Langzaamaan zag ik de groep steeds meer een groep worden, meer een eenheid met de leerkracht en dus een steeds meer ontspannen leerkracht voor de klas staan. We hadden afgesproken dat we aanstaande week een ‘onder voorbehoud’ afspraak zouden maken. Als het goed ging, dan zou ik pas eind juni weer komen.Zou het tij toch weer negatief gaan keren, dan zou ik aanstaande week weer komen. Ze zou het me laten weten.
Mail
Terug naar die mail. Mijn eerste gedachte was dus toen ik die ‘ping’ hoorde: Ahh, balen… zou het dan toch nog een te dun lijntje zijn geweest?! Totdat ik de mail opende….
Dag Nicole,
Het ging de afgelopen weken erg goed. Eigenlijk is het net zoals bij het vorige gesprek. Er hangt een fijne sfeer, we werken hard, hebben tijd voor leuke dingen en maken een grapje (die niet meteen uit de hand loopt:). Echt heel erg fijn! Ik heb het gesprek over de compliment-kaarten en beloningen kunnen voeren net als het gesprek over alle afspraken, zoals besproken. Dit ging goed en erg vanzelf. Ik merk ook dat de kinderen de compliment-kaarten minder tot niet nodig hebben om het gewenste gedrag te laten zien! Echt een verademing. Ik voel me goed, ben erg blij dat het zo goed gaat!
Met dit bovenstaande bericht denk ik dat het geplande gesprek niet door hoeft te gaan. Ik stel dus voor om elkaar eind juni te zien tijdens het evaluatiegesprek.
Groetjes!
Wauw! Hier werd ik dus gewoon even stil van… en toen ik nogmaals de mail een keer gelezen had, gingen mijn gedachten meteen terug naar het hele proces. En ben ik gaan reflecteren op wat de kernelementen waren die dit traject tot een succes gemaakt hebben:
Bewustwording
Eigenlijk kwam het neer op contact, verbinding en vooral… bewustwording. Bewustwording van hoe de dingen lopen, welke invloed je als leerkracht hebt op het groepsproces en dat je écht wel het tij kunt keren. Als je maar het juiste gereedschap in handen hebt…. of krijgt.
Ben zó trots op deze leerkracht en de intern begeleider. Er hebben echt wel tranen gevloeid. Er zijn momenten geweest, waarop ik dacht; oei, gaat dit lukken? Ga ik hen overeind houden? Maar door steeds met elkaar in gesprek te blijven, veel contact te hebben via de mail of online (die lockdown is toch echt wel ergens goed voor geweest) én de ondersteuning van de IB-er die het proces goed volgde op momenten dat ik er niet was, is het een top-traject geworden. Over een paar weken dus de evaluatie. Ben zó benieuwd of zij met dezelfde elementen komen als ik…
Denk je nu: dat wil ik ook! Of zie je nu al een beetje op tegen de groep die je volgend schooljaar krijgt? Neem dan contact met me op.
