Even een soort van tussen-blog. Gisteravond het nieuwste boek van Danielle Braun besteld; Da’s gek. Zo  heet het boek. Met als ondertitel ‘Een antropologische kijk op ‘normaal’.  Een boek over oordelen; is iets gewoon of ongewoon? Danielle stelt dat ‘normaal’, soms best gek is en ‘gek’ soms behoorlijk normaal. Ofwel; het is maar net met welke bril je kijkt en vanuit welke cultuur (afspraken, waarden en normen) en naar de andere cultuur of dat wat je meemaakt, waarneemt etc.. Ik ben begonnen met lezen en in no-time zat ik al op pagina 65. 

Het boek is pakkend, zet je aan het denken over het kijken naar de wereld  en culturen. Het gaat steeds om de vraag wat precies gek is en wat is normaal? Wie bepaalt dat eigenlijk? De insteek is dat wij mensen tribale wezens zijn. We leven in groepen en daarbinnen bij voorkeur in paren of gezinsverband (Braun, 2018).

Na elk verhaal, wat gebaseerd is op ervaringen door reizen of werk van Danielle, komt er een moment om door te mijmeren. Geweldig! Het zet je aan het denken; zijn depressies een ziekte of een contextprobleem? Wat als je vanuit voodoo zou denken? Als voorbeeld een kind in je klas uitnodigen om haar ‘boosheid’ een kwartiertje uit te nodigen? Op een speciaal plekje binnen de school? Maar als de dat plekje verlaten wordt, de boosheid daar blijft en niet mee de klas in gaat? (Braun, 2018)

Wat zou er gebeuren als we de dwarsligger in de klas vertellen wat hij of zij wél goed doet, in plaats van alleen maar het negatieve te benadrukken?

Neem de DSM-labeltjes, iets waar we in het onderwijs soms ook goed in zijn.

Gooi je met labeltjes? Of ga je ervan uit dat mensen verschillen in karakter.

Een mooi voorbeeld, want zó vaak hoor ik tijdens de begeleiding; ja maar, ik heb drie ADHD-ers in de klas en twee ASS-ers. Hoe zorg ik ervoor dat zij bij de groep gaan horen?

Misschien is dit boek daar wel een mooi antwoord op: het is maar vanuit welke cultuur je kijkt.

Pagina 65: En toen…vond ik het zónde om verder te lezen! Een soort van toetje wat je wilt bewaren! Gewoon zonde om door te lezen. Is dat gek? Toch stiekem doorgebladerd. Harry komt ook nog voorbij! Harry, die staat voor alles wat anders is. We zeggen nooit tegen Harry: Wat leuk! Jij ziet de wereld duidelijk van een heel andere kant. Vertel, wat zie je?’ Meestal zeggen we dingen als:’Hé Harry, doe effe normaal’ (Braun, 2018).

Jammer he?! Is het gek? Of juist niet gek?

Bron: Da’s gek – Een antropologische kijk op ‘normaal’- Danielle Braun, Uitgeverij Water.

Update: Sj…Uit! Da’s gek! Én jammer! Maar kan altijd weer opnieuw beginnen….