Vorige week heb ik twee dagen mogen genieten tijdens de start van de opleiding Klasse(n)kracht!®. Samen met twaalf andere collega’s uit het onderwijsveld werden we door Jelly Bijlsma en Baukje Uilkema door het gedachtegoed Human Dynamics geleid. De startopdracht was de stip aan de horizon beeldend weer te geven. 

Mijn stip was helder! Dat waar ik voor sta; het vakmanschap van de leerkracht oppoetsen tot Meesterschap als het gaat om een veilig pedagogisch klimaat. Dan gaan alle kinderen met plezier naar school. Na het zetten van de stip gingen we aan de slag met Human Dynamics (Seagal & Horne, 2006). Een gedachtegoed wat mij al jaren boeit. Zelfs zo sterk, dat ik mijn Master er drie jaar geleden op uitgezocht heb. Ervaring met het matchen en stretchen tijdens coachmomenten had ik al opgedaan. 

 

Maar tóch wilde ik deze dagen nog wat leren; nog meer inzicht krijgen in de dynamiek van de ander. En dat is gelukt!

Zo gaaf om te merken dat het wel degelijk verschil maakt welke vragen je aan de ander stelt. Ga je meer in op wat de ander erbij voelt? Of moet je dat juist niet doen? Wanneer de ander emotioneel gecentreerd is, is de eerste vraag een prima vraag om te stellen. Is de ander mentaal gecentreerd, dan zal degene niks met jouw vraag kunnen. En wat betekent het als de ander steeds maar blijft aangeven meer informatie nodig te hebben? Wellicht is het voor jou helemaal niet van belang, maar voor de ander wél. Het gedachtegoed Human Dynamics helpt mij daar enorm bij. Het geeft richting aan de gesprekken die ik voer. Het mooiste moment van de tweedaagse was voor mij, het moment dat ik vragen kreeg die totaal niet bij mijn dynamiek pasten. Mijn gesprekspartner was net zo verbaasd als ik; het gesprek verliep ineens veel stroever! Dus; match je vragen en je krijgt een passend antwoord. Overigens is dit gedachtegoed ook prima in de klas te gebruiken. Het geeft veel inzicht én begrip. Is het je wel eens opgevallen dat het ene kind meteen aan de slag gaat na een opdracht, terwijl een ander eerst even rond moet kijken? Ook dát heeft te maken met de dynamiek van het kind. Daarover vast op een ander blogmoment meer!