Je zit tegenover de ouders van Sam.
“Ik wil graag iets met jullie delen,” begin je voorzichtig.
“Ik zie dat Sam zich steeds meer terugtrekt in de klas. Hij staat vaak alleen buiten en lijkt moeite te hebben met samenwerken in groepjes.”
“Oh, dat verbaast ons. Hij is thuis juist heel open. Speelt met kinderen uit de buurt en kletst de oren van ons hoofd.”
Ze glimlachen. “Misschien is hij gewoon wat meer op zichzelf.”
Oeps….Ze reageren anders dan je had gehoopt.
Twijfel slaat toe
En daar gebeurt het.
Je voelt iets schuiven vanbinnen.
Twijfel, misschien.
Of het gevoel dat je niet serieus genomen wordt.
Je begon het gesprek met vertrouwen. Maar ineens… voel je je klein.
Als (startende) leerkracht voel je je vaak verantwoordelijk. Voor je groep. Voor het welzijn van de kinderen. Maar in oudergesprekken kun je zomaar in een andere rol glijden. Een rol waarin je ineens onzeker wordt. Of jezelf gaat afvragen: Heb ik dit wel goed gezien? Had ik dit wel moeten zeggen?
Je bedoelt het goed. Maar je merkt dat het gesprek niet stroomt.
Je voelt je ofwel machteloos.
Of je zakt weg in frustratie.
Of je merkt dat je jezelf overschreeuwt.
En toch… je begon met zorg. Met aandacht. Met verbinding.
Wat gebeurt er dan precies?
Vensters op de Wereld
Transactionele Analyse geeft daar een prachtig kader voor: het OK-Coral model. Vier vensters op de wereld, zoals Julie Hay ze noemt. Vier manieren om naar jezelf en de ander te kijken:
- IK + JIJ + – Ik vertrouw mezelf én jou.
- IK – JIJ + – Jij weet het beter, ik ben niet genoeg.
- IK – JIJ – – Niemand is te vertrouwen, alles is zinloos.
- IK + JIJ – – Ik weet het, jij begrijpt het gewoon niet.
Je kiest dat venster niet bewust. Het gebeurt. Soms al binnen enkele seconden. En dat beïnvloedt hoe je luistert, hoe je spreekt, hoe je je opstelt.
Als je je hiervan bewust wordt, verandert er iets.
Je gaat merken hoe snel je in een reflex schiet.
Maar je leert ook: je kúnt schakelen.
Vanuit IK + JIJ + kijk je met mildheid naar jezelf én naar de ouder.
Je hoeft het niet altijd eens te zijn. Je hoeft ook niet alles op te lossen. Maar je kiest voor gelijkwaardigheid. Voor luisteren. Voor samen zoeken.
Soms helpt het om even stil te staan voor het gesprek. Een moment voor jezelf:
– Welk venster neem ik mee naar binnen?
– En hoe zou de ouder naar dit gesprek kunnen kijken?
En als het schuurt? Dan mag je dat best benoemen.
“Ik hoor dat jullie Sam anders zien dan ik hem in de klas ervaar. Zullen we samen kijken waar dat verschil vandaan komt?”
Zo houd je het gesprek open. En geef je ruimte aan twee perspectieven die naast elkaar mogen bestaan.
5 tips voor een oudergesprek vanuit IK + JIJ +
Check je venster vooraf
Sta even stil: hoe stap jij het gesprek in? Met vertrouwen in jezelf én in de ander?
Luister zonder meteen te reageren
Laat stiltes vallen. Luister écht, ook als je het anders ziet. Dat schept ruimte.
Benoem het verschil in beleving
Zeg bijvoorbeeld:
“Wat fijn dat het thuis goed gaat. In de klas zie ik iets anders – kunnen we samen kijken waar dat aan ligt?”
Blijf nieuwsgierig
Stel open vragen:
“Hoe is Sam in nieuwe situaties?”
of
“Wat helpt hem als iets spannend is?”
Wees aardig voor jezelf
Je hoeft het niet perfect te doen. Elk gesprek is een kans om te groeien – ook voor jou.
Want ouder zijn is voelen. En leerkracht zijn ook.
En precies dáár, in dat kwetsbare stuk, ontstaat echte ontmoeting. Als jij de keuze maakt om vanuit vertrouwen te kijken – naar jezelf én de ander – maak je van een spannend gesprek een waardevolle verbinding.
