Ik neem je even mee. Deze keer geen blog met concrete tips of theorie, maar een prachtig verhaal over de ontwikkeling van een ‘ingewikkelde groep’ naar een ‘meer dan fijne groep’!
In november gaf ik een studieochtend op een school, waarbij na afloop de IB-er naar me toekwam en stellig zei: ‘Ik neem morgen contact met je op. Heb jij nog ruimte in jouw agenda voor onze groep 7?’
Ik voelde de nood. In gedachte ging ik even het team langs en wist al vrij snel wie de leerkracht van de groep was. De juf met de gele trui, die zowat de hele ochtend op het puntje van haar stoel had gezeten.
Intake
Twee weken later hadden we de intake. Ik heb zelden een krachtige leerkracht gezien die zó ontzettend aan haarzelf twijfelde. De groepsdynamiek in de groep was heftig. Een aantal jongens leek op de bekende apenrots te zitten en niet van plan om die plek te verlaten. Tijdens de pauzes ontstonden er ruzies en conflicten die dan na de pauze opgelost moesten worden, anders werd lesgeven bijna onmogelijk. Dit alles ging ten koste van de lessen. De resultaten waren dalende. In de groep was de leerkracht gestart met het maken van een missie. De groep wist precies te verwoorden wat ze wilden en welke afspraken daar dan bij hoorden. Maar ernaar handelen en zich eraan houden was een heel ander verhaal. Kinderen walsten regelmatig over elkaars grenzen heen, wat leidde tot conflicten.
Kortom een vicieuze cirkel waarin de leerkracht zichzelf vreselijk tekort vond schieten. Ze stond de hele dag in standje alert. Dat kostte bakken energie en ze kreeg er niks voor terug. Alleen het gevoel dat ze politieagent was en dat was zó wat ze niet wilde. Dikke tranen tijdens de intake. Alle frustratie kwam eruit.
Ouders begonnen ook al te mopperen en de groep kreeg dus het stempel: een moeilijke groep. Waar ze zich eigenlijk voorbeeldig naar gingen gedragen….
Gesprekken met kinderen
Nog vóór de kerstvakantie werden de gesprekken met groepjes kinderen gevoerd. Het was een pittige klus voor de IB-er om de pijn van de groep naar boven te krijgen. Maar door de juiste vragen vanuit de RESPECT-aanpak van Klasse(n)Kracht werd het beeld duidelijk: de groep wilde wel anders, maar ze hadden geen idee hoe. De hulpvraag van de groep was eigenlijk: Help ons het anders te doen.
Klasse(n)Pad en coaching
De leerkracht ging vol aan de slag met het opnieuw formuleren van de missie en de afspraken m.b.v. Klasse(n)Pad. Door de coachingsmomenten die ik samen met de leerkracht had, kon ik haar niet alleen de tools in handen geven om het weer fijn samen met de groep te hebben en regie te voeren op het groepsproces, maar gaf ik haar ook inzicht in haar eigen overtuigingen en kwaliteiten. Ze legde de lat voor zichzelf hoog en verwachtte dat (onbewust!) ook van de groep. Wat er eigenlijk gebeurde was dat wanneer het niet lekker liep, de lat alleen maar hoger werd gelegd. De groep voelde dan dat ze daar niet aan konden voldoen en gingen juist dat gedrag vertonen wat ze eigenlijk niet wilden. Maar… ze wisten gewoon niet ‘hoe anders’.
Tweede observatie
Bij de tweede observatie zag ik al meer rust bij de leerkracht. Ze gaf complimenten, stond meer open voor wat kinderen aangaven in de klas. Er was meer verbinding met de groep. Ze had haar ‘politiepet’ niet meer op. Straalde meer vertrouwen naar de groep uit. Het was zo mooi om te zien dat er al een verandering merkbaar was. En ook in de groep was er meer rust. Er werd minder op elkaar gereageerd, er waren minder conflicten. En áls ze er waren, konden ze uitgesproken worden i.p.v. dat het de hele dag bleef door sudderen.
Ouderavond
Tussen de intake en tweede observatie zat trouwens ook nog een ouderavond. Dat was best een pittige. Want: dit was al vanaf groep 4 een moeilijke groep, dus waardoor zouden de kinderen nu ineens wél gaan veranderen. Ze moesten het allemaal nog zien.
Vertrouwen
De leerkracht ging na het tweede coachingsmoment, waarbij ik haar m.b.v. het 5G-model inzicht gaf in de situatie (Gebeurtenis), haar Gedachte, Gevoel, Gedrag en het Gevolg. Eerst de huidige situatie, daarna de gewenste situatie. Ja, ze had vertrouwen. Hier kon ze mee uit de voeten. Dus een volgend moment gepland van observatie en coaching gepland: na de voorjaarsvakantie.
Verzet
In die week kreeg ik een verzoekje: of de afspraak verschoven kon worden. De leerkracht had griep gehad en wilde na de vakantie even rustig opstarten. Ik gaf aan dat dat prima was, maar dat ik dan pas eind maart kon komen i.v.m. mijn volle agenda. Was geen probleem voor haar en we spraken via de mail af dat áls er tussendoor wat van mij nodig was, ze contact zou leggen.
Mail en telefoon
En zo kwam er dus afgelopen maandagavond een mailtje binnen met:
‘Kan ik je morgen even bellen?’
Met als gevolg dat er bij mij de meest erge scenario’s door mijn hoofd gingen. Alleen… mijn hoofd (of eigenlijk mijn gevoel) bleek het helemaal mis te hebben. De volgende dag kreeg ik een telefoontje:
‘Nicole, zou jij op die donderdag ook eerder kunnen komen? Het gaat namelijk zó fantastisch met de groep én met mij! Ik wil je laten zien dat ze ook in minder gestructureerde situaties al een fijne groep kunnen zijn. We hebben een sportles buiten school, dus mijn vraag: wil en kun je dan mee?!’
Energie
De energie spatte door de telefoon heen. En ik kon alleen maar reageren met dezelfde energie:
‘Ja natuurlijk! Dat ga ik regelen!’.
En vervolgens vertelde ze me hoe het in de groep loopt. Dat er een zó’n positieve sfeer heerst. Er zijn nog wel eens conflicten, maar die worden op een prettige manier opgelost. Kinderen zijn zich steeds meer bewust van hun eigen gedrag en dat ze zélf de oplossing zijn van het werken naar een fijne groep. Door Klasse(n)Pad krijgen ze de handvatten en vooral het bewustzijn om te leren hoé ze het anders kunnen doen. Dat brengt de groep in een positieve flow van ‘we zijn een moeilijke groep’ naar ‘we zijn een fijne groep’!
Ouders
‘En Nicole, ik ben bewust bezig om ouders ook te laten zien hoe fijn ze het hebben. We hebben een aantal activiteiten waarbij we ouders hebben uitgenodigd. Aankomende week hebben we een crea-middag, mét ouderhulp. En vrijdag hebben we een soort van kookactiviteit, waarbij we ouders uitgenodigd hebben om te komen eten.’
Ik glom van trots! Wat een kanjer van een leerkracht. Ik wenste haar in ieder geval veel plezier toe en gaf nog als tip mee dat ze niet moest vergeten te genieten. En.. of ze me wilde laten weten hoe het ging.
Donderdag kreeg ik de eerste appjes met filmpjes, foto’s en tekst:
‘Wat een heerlijke sfeer. Zo Leuk!!!’
Ik liet haar weten dat ik trots op haar en de groep was en dat ze niet moest vergeten te genieten van deze gouden momenten. Waarop ik gister wéér een reeks appjes kreeg van de kookactiviteit waarbij ook ouders weer bewust uitgenodigd waren om te laten zien hoe goed de sfeer is.
‘Het was fantastisch!!!! Was zooooo leuk!’
Ik genoot mee!
De leerkracht had in november nooit kunnen bedenken dat dít zou kunnen met haar groep. Maar… het lukt! En hoé!
Helaas moet ik nu nog ruim anderhalve week wachten tot ik live mee mag genieten. Maar mocht ik deze week nog een mailtje krijgen met ‘Mag ik je morgen even bellen?’, dan weet ik dat ik me geen zorgen hoef te maken.
