Op weg

Precies een jaar geleden schreef ik een blog over mijn sprong. Of, eigenlijk ging het over de sprong van Emmy de Lemming, maar had ik mezelf even in Emmy verplaatst.

Ik schreef:

…Emmy begint toch weer te twijfelen, de tranen biggelen over haar wangen…
‘Je moet kiezen’, fluisterde Lenny tegen Emmy.
Emmy haalde diep adem en begon te denken aan de dingen die ze écht wilde.
Ze keek naar de boom, ze keek naar Lenny.

En toen beet ze het touw door…

Emmy zweefde door de lucht. Niet naar beneden kijken sprak ze streng tegen zichzelf. Blijf gericht op de boom! Ze trok haar blik weg van het drama beneden en keek eens te meer standvastig naar de boom aan de overkant. Met een zachte ‘woosh!’ landde Emmy uiteindelijk in de lommerrijke bladeren van de boom. Ze lag daar alleen maar met haar ogen gesloten. Ze voelde geen enkele noodzaak om zelfs maar rond te kijken…

 …omdat op de een of andere vreemde manier, de wereld nu al veel groter leek en vol van meer mogelijkheden dan ze ooit voor mogelijk had gehouden.

Een jaar geleden

Als ik een jaar geleden had geweten wat ik nu weet, dan waren die tranen van spanning niet nodig geweest. Had ik een relaxte zomervakantie gehad en had mijn hoofd niet zoveel overuren hoeven te maken in de twijfel-modus. Maar ja, zoals mijn lieve mams altijd zegt: ‘Als je alles van tevoren weet, is het geen kunst om rijk te worden.’

Nu gaat het mij absoluut niet om rijk te worden in geld. Geld is wel handig, want zoals Veronique Prins altijd zegt: Geld is het ruilmiddel, het bedankbriefje. Je zou ook cavia’s (of in mijn geval konijnen) kunnen vragen, maar daar gaat je hypotheekverstrekker niet mee akkoord. Wat ik wél wil is rijk worden in ervaringen, ontmoetingen en écht het verschil te kunnen maken voor leerkrachten, intern begeleiders, teams en…. groepen! En terugkijkend op het afgelopen schooljaar kan ik zeggen dat dát meer dan gelukt is. Ik schets je even kort mijn schooljaar, in 18925 km, met ook gouden en minder gouden momenten. 

Groepen

26 groepen begeleid, samen met de leerkracht(en), intern begeleiders en soms zelfs de directeur weer op de rit gekregen. Groepen waarvan ik vanaf het eerste moment dacht ‘dit wordt een pittige klus’. Maar waar ik uiteindelijk altijd, samen met de school, de sleutel tot de oplossing wist te vinden. Dat leerkrachten aangeven dat de groep meer een groep is geworden, er meer rust in de klas is, kinderen op een fijne manier met elkaar omgaan. Momenten dat ik soms zelf, samen met de leerkracht, met de groep aan de slag ging. Zo bijzonder om te zien, te horen en te voelen dat wanneer je gewoon naar kinderen luistert er zoveel moois en soms ook pijnlijks naar boven komt. Maar door samen met de school én de kinderen eraan te gaan werken, kinderen het weer fijn hebben met elkaar en er een positieve groepssfeer is. Dáar doe ik het voor!

Leerkrachten

Leerkrachten die tijdens de eerste observatie op het punt van omvallen stonden, maar door de juiste Klasse(n)Kracht-handvatten te geven de tweede keer al meer ontspannen voor de klas stonden. Ik krijg dan oprecht kippenvel als ik in de evaluatie lees: ‘Ik heb weer plezier in mijn werk, heb rust en zelfvertrouwen gekregen en weet nu wat ik moet doen om een negatief groepsproces te veranderen.’ En natuurlijk, niet elke leerkracht stond te springen en te juichen als ik binnenkwam, maar ook daar lukte het steeds om het tij te keren en er sámen voor te gaan.

Ouderavonden

En dan de ouderavonden; zo belangrijk om ouders in een traject mee te kunnen nemen. Maar vaak ook reuze spannend. Ben er inmiddels achter dat weinig reactie net zo spannend kan zijn als het moment dat ik soms dacht; als het meubilair straks maar niet door het lokaal gaat. Maar toch, steeds kreeg ik het weer voor elkaar om iedereen met een rustig gevoel naar huis te laten gaan en was ik weer een ervaring rijker. Vaak valt of staat het met de communicatie vanuit school naar ouders. En tja, dan kan het ook gebeuren dat de mail verkeerd verstuurd is, je om 19.00 uur helemaal klaar staat op een school, er nog geen enkele ouders is en de directeur met rode wangen van schaamte moet bekennen dat ze de mail alleen naar de leerkrachten heeft gestuurd en niet naar de ouders. Aijj… ach… we plannen gewoon een andere avond. Haha!

Trajecten en trainingen

Maar ook de teamtrajecten, trainingen Klasse(n)Pad© en Klasse(n)Kracht©. Het energieveld aanzetten en scholen enthousiast maken, handvatten geven om samen een fijn pedagogisch klimaat te creëren. Van een school kreeg ik terug in de evaluatie: ‘Het inzicht en visie binnen het team gegroeid naar een gezamenlijke visie en missie. Daar waar er eerst wel veel in huis was, maar de afstemming en de gezamenlijkheid gemist werd.’ Scholen die nadat ik een ‘ingewikkelde groep’ had begeleid méér wilden, zo enthousiast werden dat er een teamtraject aangevraagd is. Super om dit volgend jaar op te pakken.

Niks tegengezeten?

Nu hoor ik je denken: ‘Zou er dan echt niks tegengezeten hebben?’

Oh jawel!
Daar waar iedereen last van had: Corona!

Niet dat ik er zelf last van had, maar mijn agenda wel. Ik heb nog nooit zoveel afspraken moeten verzetten, verschuiven en mezelf maar weer flexibel op moeten stellen. Als meer dan een halve klas thuis zit, is het best lastig observeren. Maar schuiven naar iets waar eigenlijk geen ruimte is, is best lastig. Uiteindelijk is het wel gelukt, maar dat leverde mij af en toe wel stress op. En de scholen ook. Ik had met iedereen te doen. Het was eigenlijk geen werken. En daarnaast merkte ik dat ook kinderen echt wel last hebben gehad van die tijd, maar daar kom ik na de zomervakantie nog wel een keer op terug in mijn blog.

Online en kilometers

Daarnaast ging het net zo snel van ‘live’ naar online. En dan is het toch knap onhandig als de techniek niet mee wil werken. Dat je alles tot in de puntjes voorbereid hebt, maar Teams niet doet wat jij wilt, maar de organisatie liever niet met Zoom werkt. Gelukkig heb ik ze ervan kunnen overtuigen dat dat toch écht de beste oplossing was. Maar het blijft gewoon niks voor mij zo’n onlinebijeenkomst geven. En als de verbinding van de ander dan niet optimaal is én je met een club Belgen aan het werk bent, levert dat soms wel een enorme spraakverwarring op. Geloof dat ik nog nooit zo vaak gevraagd heb: ‘Wat zei je? Ik begrijp niet precies wat je bedoelt…’. Hahaha. Om te overleggen of een intake te houden is het overigens wél een uitkomst en scheelt het enorm veel kilometers én benzine.

Vorige week mijn toppunt bereikt qua benzinekosten: één tankbeurt €110. Honderdtien hele euro’s! In drukke weken tankte ik soms wel twee keer per week, vroeg mezelf op een gegeven moment echt af waar mijn geld bleef… bij de Shell dus.

Vakantie

Maar verder, ga ik je voor nu een fijne vakantie toewensen. Rust uit, geniet, doe dingen waar je normaal nooit aan toekomt, ga op reis of blijf heerlijk thuis. Doe waar jij je batterij weer helemaal mee kunt opladen om er na de vakantie weer iets moois van te maken.

Ik ga nu ook proberen om even afstand te nemen. Had gepland om vanaf vandaag in de vakantiestand te gaan, maar heb nog een ‘dingetje’ wat opgelost moet worden. Iets met onhandige kleuren op mijn site. Dus daar ga ik volgende week nog even mee rommelen. En verder genieten van goede boeken, wandelen, leuke dingen doen, rust, het weer en vooral even zonder agenda leven. En dan mag mijn fijne auto ook even uitrusten van alle kilometers.

Als ik het afgelopen jaar moet samenvatten en wat ik jou voor volgend jaar wil meegeven is dit: